Chorągiew pancerna Bielickiego

Chorągiew pancerna Bielickiego – chorągiew pancerna II połowy XVII wieku.

Rotmistrzem chorągwi był Bielicki (nieznany z imienia).

Zgodnie z umową podpisaną 1 lutego 1683 chorągiew wchodziła w skład korpusu posiłkowego Hieronima Lubomirskiego^[a] na żołdzie cesarza Austrii Leopolda I Habsburga^[b].

Chętnych do zaciągu nie brakowało, ponieważ werbownicy Lubomirskiego oferowali korzystne warunki, zarówno żołd wyższy niż w Rzeczypospolitej, jak i zaliczki.

Żołnierze chorągwi wzięli udział w wojnie polsko-tureckiej 1683–1699.

Oba regimenty rajtarskie, a także chorągwie pancerne zostały zwinięte i wróciły razem z samym Lubomirskim do kraju jesienią 1685.

Uwagi

↑ W powierzeniu korpusu Lubomirskiemu nie przeszkadzał cesarzowi fakt, iż 5 lat wcześniej ten sam Lubomirski organizował pomoc dla walczących z cesarzem powstańców węgierskich.
↑ W skład korpusu wchodziły 4 chorągwie pancerne: Grocholskiego, Mroczka, Bielickiego i Kreuza.

Bibliografia

Konstanty Górski, Historia jazdy polskiej, Kraków 1894.

[1] W powierzeniu korpusu Lubomirskiemu nie przeszkadzał cesarzowi fakt, iż 5 lat wcześniej ten sam Lubomirski organizował pomoc dla walczących z cesarzem powstańców węgierskich.

[2] W skład korpusu wchodziły 4 chorągwie pancerne: Grocholskiego, Mroczka, Bielickiego i Kreuza.

[a]

[b]